Dzień Patrona i Nauczyciela w szkole św. Maksymiliana Kolbe

Z uczniowską miłością

Uroczystości ku czci patrona rozpoczęło nabożeństwo odprawione przez administratora parafii ks. Ryszarda Gronia oraz ojca Romana Deynę z Radia Niepokalanów. W czasie Mszy świętej uczniowie klasy szóstej pod kierownictwem Janiny Słoniny wystawili program słowno-muzyczny poświęcony pamięci patrona. Złożyły się nań wiersze, pieśni i myśli św. Maksymiliana.

Patron chicagowskiej szkoły urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli koło Łodzi jako drugie dziecko Juliusza i Marianny Kolbów. Kiedy miał 12 lat, ukazała mu się Najświętsza Maryja Panna, trzymająca w rękach dwie korony: białą, symbol czystości, i czerwoną, symbol męczeństwa. W 1907 roku franciszkanie konwentualni ze Lwowa prowadzili w Pabianicach misje. Młody Maksymilian wraz ze swoim starszym bratem Franciszkiem postanowili wstąpić do franciszkanów. Obaj przedarli się przez granicę z zaboru rosyjskiego do zaboru austriackiego, do Lwowa, gdzie wstąpili do małego seminarium franciszkanów konwentualnych.

W 1910 roku wstąpił do nowicjatu i złożył śluby czasowe. Ponieważ w małym seminarium ukończył klasę ósmą gimnazjalną, w roku 1912 przełożeni wysłali go na dalsze studia do Krakowa, skąd jeszcze w tym samym roku został skierowany do Rzymu. W 1915 roku ukończył studia filozoficzne, a 4 lata później teologiczne uwieńczone dwoma doktoratami. W roku 1917, gdy był jeszcze subdiakonem, założył wśród swoich kolegów Rycerstwo Niepokalanej, a rok później, 28 kwietnia, Kolbe otrzymał święcenia kapłańskie.

W 1919 roku o. Maksymilian powrócił do Polski. Postanowił dołożyć wszystkich sił, by była królestwem Niepokalanej. Zaczął więc werbować ochotników do Rycerstwa Niepokalanej. W styczniu 1922 roku zaczął wydawać w Krakowie ,,Rycerza Niepokalanej", który w 1927 roku osiągnął nakład 70 000 egzemplarzy.

W 1930 roku o. Kolbe opuszcza Niepokalanów i w towarzystwie 4 współbraci za zezwoleniem przełożonego generalnego udaje się do Japonii, do miasta Nagasaki, gdzie założył drugi Niepokalanów. Na krótko przed wybuchem wojny powrócił do Polski i stworzył Radio Niepokalanów. Gdy za jego sprawą w przeżywającym kryzys Niepokalanowie zaczęło wszystko wracać do normy, wybuchła wojna. 19 września Niemcy przystąpili do likwidacji ośrodka.

Ojca Maksymiliana aresztowano wraz ze współbraćmi i przewieziono do obozu w Amtlitz, skąd trafił do Ostrzeszowa. 8 grudnia nastąpiło zwolnienie z obozu. O. Kolbe natychmiast powrócił do Niepokalanowa. Tutaj zajął się przygotowaniem 3000 miejsc dla ludzi wysiedlonych z poznańskiego, wśród których było 2000 Żydów.

17 lutego 1941 został ponownie aresztowany i najpierw przewieziony na Pawiak, a następnie do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie został więźniem z numerem 16 670. Pod koniec lipca 1941 roku uciekł jeden z więźniów z bloku o. Kolbego. Wściekły komendant nakazał zwołać na plac cały blok i co dziesiątego wytypowanego przez siebie więźnia skazał na śmierć głodową. Wśród wyznaczonych na śmierć znalazł się Franciszek Gajowniczek, głowa rodziny. Nieszczęśliwy westchnął, że musi opuścić żonę i dzieci. Wtedy z szeregu wystąpił o. Kolbe i poprosił, by jego posłano na śmierć zamiast Gajowniczka.

Poszedł na śmierć głodową wraz z 9 więźniami. Przeżył w bunkrze dwa tygodnie bez jedzenia i picia. 14 lipca 1941 roku hitlerowcy dobili go zastrzykiem fenolu. O. Kolbe w chwili śmierci miał 47 lat. 17 października 1971 roku papież Paweł VI dokonał osobiście uroczystej beatyfikacji Męczennika w obecności dziesiątków tysięcy wiernych z całego świata i pielgrzymów polskich. Jedenaście lat później, 10 października 1982 roku, Ojciec Święty Jan Paweł II dokonał jego kanonizacji. Kult św. Maksymiliana rozszedł się lotem błyskawicy po Polsce i po całym świecie. W 1974 roku jego imieniem została nazwana polska szkoła sobotnia przy parafii św. Konstancji.

Po nabożeństwie dzieci, młodzież, rodzice oraz obecni na uroczystości goście, z wiceprezeską Związku Narodowego Polskiego Teresą Abick, udali się przed obelisk patrona, aby modlić się w intencji uczniów, śpiewać pieśni i złożyć kwiaty.

Po zakończeniu uroczystości patronackich dzieci wraz z nauczycielami udały się do sali na akademię z okazji Dnia Nauczyciela. W przygotowanym na tę okazję programie taneczno-muzycznym wystąpiły dzieci z zespołu tanecznego „Vera”, pracującego pod kierownictwem Barbary Kuleszy. Dzieciom akompaniowała Aleksandra Wolczyńska. Na zakończenie prezes szkoły Zofia Mazur z członkami Rady Szkoły podziękowali nauczycielom za wysiłek i trud włożony w nauczanie i wychowywanie młodzieży w duchu patriotyzmu i polskości, wręczając pedagogom kwiaty.

Kierowana przez Jolantę Zabłocką szkoła im. św. Maksymiliana liczy pięciuset czterdziestu uczniów. Pracuje w niej osiemnastu nauczycieli. Zajęcia prowadzone są od klas przedszkolnych do gimnazjum. Szkoła została założona w 1974 roku.

Tekst i zdjęcia:

AB/NEWSRP

(Zdjęcia na stronie: www.newsrp.smugmug.com)