Po wakacjach powrócił na scenę w DiDi kabaret „Bocian”. Wypoczęci i opaleni wykonawcy stwierdzili, że im też jest szkoda lata, więc w repertuarze przeważały letnie tematy. Wspomniano pozostających w Polsce artystów Lilianę i Andrzeja Piekarskich, z którymi zespół jest w ścisłym telefonicznym kontakcie, i opowieści o przystosowywaniu się tej pary do polskich warunków po latach spędzonych w Ameryce również zasiliły kabaretowy repertuar.
Stały zespół w składzie: Ewa Milde, Bogdan Łańko, St. Wojciech Malec i Janusz Pliwko, wspomogli jak zawsze chętni do pomocy: Alicja Szymankiewicz, Zbigniew Bernolak, dr Krzysztof Kubik, Andrzej Gozdek oraz prosto z Polski, z Lublina, Mirosław Głąb. Program wypełniony był znanymi i lubianymi piosenkami, a także nową produkcją Zbyszka Bernolaka, który pokusił się o kolejny przebój.
Ewa Milde wakacyjnie porastała rzepakiem i chmielem, St. Wojciech Malec nosił modne (letnie) ciuchy, dr Kubik czarował gorącym tenorowym brzmieniem, Bogdan Łańko dodał letnią choreografię do swoich piosenek, Andrzej Gozdek przywoływał balladowo wspomnienie lata, a Alicja Szymankiewicz zachwyciła pięknym wykonaniem lirycznej piosenki Jonasza Kofty. Wszystko to zaistniało w piątek 19 września.
A już w następny piątek – 26 września – fani kabaretu mogli spotkać się z sympatykami twórczości naszego cotygodniowego felietonisty Wojciecha Borkowskiego. Po latach współpracy Wojtka z kabaretem namnożyło się materiału na tyle, że aktorzy postanowili uczcić tę współpracę i poświęcić cały wieczór autorowi piosenek i scenek.
Wojtek znany jest czytelnikom przede wszystkim ze swoich mocnych politycznie felietonów, poświęconych aktualnej sytuacji w Polsce. Natomiast bywalcy kabaretu „Bocian” nieraz mieli okazję podziwiać jego sprawność jako poety. Do rymowanych strofek Janusz Pliwki i St. Wojciech Malec komponowali muzykę i powstawały piosenki. Czasami smutne lub buntownicze, czasami erotyczne lub śmieszne. Zawsze jednak emocjonalnie zaangażowane i artystycznie dopracowane. Widać w nich pazur publicysty o wyraźnie lirycznej osobowości.
Maraton twórczości jednego autora może stać się nużący, czego jednak ten wieczór się ustrzegł. Bardzo zróżnicowane emploi wykonawców wydobyło bogactwo form tej twórczości i spowodowało, że nawet utwory słyszane w poprzednich programach nabrały nowego brzmienia. Na pewno zdecydował tu talent aktorów oraz perfekcyjny akompaniament Janusza Pliwko, wydobywający prawdziwy charakter każdej piosenki. Zadziwił widownię dr Kubik, który, preferujący pieśni i arie, tym razem przedstawił jedną z piosenek Borkowskiego. Mirosław Głąb, występujący gościnnie, w ciągu trzech dni przygotował jeden z utworów, co świadczy zarówno o muzykalności wykonawcy, jak i o łatwości, z jaką te utwory wpadają w ucho. Alicja Szymankiewicz jednak pojawiła się (z kryształową kulą), pomimo obaw bohatera wieczoru, który cały czas stał skromnie przy wejściu na salę, jakby chciał na wszelki wypadek zapewnić sobie drogę odwrotu, ale to pewnie jego wrodzona skromność trzymała go blisko drzwi.
Ewa Milde, St. Wojciech Malec i Bogdan Łańko pomiędzy piosenkami przedstawiali biografię autora napisaną dowcipnie i chronologicznie, którą podsumowała, obecna na sali, a także na scenie, szefowa Polameru i Wojtka, Wiesława Bochenek. Można się było dowiedzieć, skąd autor pochodzi, jakie ścieżki wydeptał i jaka droga zaprowadziła go do Ameryki, a jaka doprowadziła do poezji. Aktorzy z pełną życzliwością i zrozumieniem komentowali poszczególne fazy życia Borkowskiego, a widownia biła brawo i bawiła się świetnie, jak zwykle zresztą.
Okazuje się, że w polonijnym środowisku artystycznym dysponujemy pełnią talentów, od pisarzy i poetów po znakomitych aktorów i muzyków, o plastykach nie zapominając. Dlatego wspierajmy się wzajemnie, doceniajmy i szanujmy. A przede wszystkim wierzmy w siebie i w swoją niezaprzeczalną rolę tworzenia historii polskiej emigracji w Ameryce w XXI wieku. Bożena Jankowska
Redakcja
