Jeszcze niedawno dr Wojciech Wierzewski rozmawiał ze mną na antenie, pisał recenzje o moich książkach, a także listy oraz e-maile. Najbardziej dopytywał się, kiedy ukaże się moja praca o Mieczysławie Haimanie – historyku Polonii i założycielu Muzeum Polskiego w Ameryce (opublikowałam na jego zamównienie kilka tekstów o Haimanie na łamach jego „Zgody”). „Bardzo jestem jej ciekaw. Nie możemy dać o nim zapomnieć…” – pisał 29 października br., zapewniając, że jak przyjadę z tą książką do Chicago mogę liczyć na jego pomoc w promocji.
Jeszcze niedawno (7-8 listopada) mieliśmy zobaczyć się w Warszawie na Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Polacy w Ameryce Północnej – 400-lecie”. Nie przyjechał, ale prosił, abym odczytała jego referat, którego w końcu nie zdołał przesłać z przyczyn technicznych. Przeżył duży zawód w związku z nieukazaniem się na czas jego nowej książki „Polskie tropy w Ameryce”, która miała mieć wtedy promocję. Wydawca, Mirosław Kucharski z Torunia, przesunął w czasie jej druk, gdyż „sponsor nie nadesłał w porę zapowiedzianych pieniędzy, a nikt nie nadszedł z pomocą…” – pisał Pan Wojciech, zawiedziony i chory, wyznając, że ma poważne problemy z kręgosłupem. Ale jeszcze 5 listopada życzył mi udanej konferencji i prosił o relację z niej do „Dziennika Związkowego”. I to był mój ostatni z Nim kontakt. Nie odpowiedział już potem na e-mail, ale rozumiałam, że ma kłopoty zdrowotne i liczyłam na spotkanie w styczniu, w Chicago…
No i cóż panie Wojciechu? Nie zdołał Pan przeczytać tak wyczekiwanej książki o Haimanie, chociaż już jest wydrukowana i mam dla Pana jej egzemplarz. Nie napisze Pan o niej recenzji, nie porozmawia ze mną, nie przeprowadzi wywiadu… A ja nie wyobrażam sobie braku Pana osoby – człowieka-instytucji, z wyjątkową wrażliwością na kulturę polską – kiedy w styczniu 2009 pojawię się w Chicago, na 60-lecie śmierci Haimana… Po prostu nie wyobrażam… Teresa Kaczorowska Polska
Redakcja
