Chicago (Inf. wł.) – Trzynastego grudnia w polonijnym klubie „Cafe Lura” na chicagowskim Jackowie odbył się wieczór muzyki i poezji poświęcony Agnieszce Osieckiej – autorce ponad dwóch tysięcy tekstów piosenek, poetce, reżyserce spektakli teatralnych, telewizyjnych i filmowych oraz dziennikarce.
Poezję oraz najpopularniejsze piosenki zmarłej w 1997 roku artystki śpiewali i grali członkowie grupy muzycznej „Przystanek polskie granie”. Na scenie wystąpili między innymi: Agnieszka Kirol, Anna Tarnowska, Ela Stelmaszczyk, Sergiusz Zgrzębski, Tomek Ciastko, Patryk Smoleń, Piotrek Kucharski, Jacek Wątróbka. Wieczór prowadził Tomasz Popławski, a narratorem spektaklu była Lidia Rybak. Autorami okolicznościowej wystawy fotograficznej artystyki byli Wojciech Gil i Piotr Kaczorek.
Spektakl przygotowała i wyreżyserowała Agata Musiela Zgrzębski, która w swoim scenariuszu zawarła najważniejsze wydarzenia i daty z życia artystycznego Agnieszki Osieckiej. Jak wyznała pomysłodawczyni imprezy, jej miłość do twórczości artystki narastała od jej młodzieńczych lat. Ta fascynacja nietuzikową osobowością znalazła w końcu swój finał podczas wieczoru, który licznej grupie słuchaczy przypomniał klimaty tak charakterystyczne do autorki słynnych przebojów śpiewanych przez gwiazdy polskiej estrady na przestrzeni dziesięcioleci.
Agnieszka Osiecka urodziła się 9 października 1936 roku. Zmarła 61 lat później siódmego marca. Była córką pianisty i kompozytora Wiktora Osieckiego oraz polonistki Marii Osieckiej z domu Sztechman. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Marii Curie-Skłodowskiej. Studia wyższe odbyła na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Dziennikarskim oraz w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi, gdzie w 1961 roku uzyskała dyplom reżysera.
W czasie studiów rozpoczęła współpracę z prasą literacką i młodzieżową, publikując reportaże i eseje. W 1954 roku związała się ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS). Wtedy powstały między innymi teksty piosenek: “Piosenka o okularnikach”, “Widzisz, mała”, “Kochankowie z ulicy Kamiennej”, “Zabawa w Sielance”, “Wysoki sądzie” i wiele innych. W sumie dla tej sceny napisała ponad 160 tekstów.
Wielki sukces odniosła na pierwszym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu w 1963 roku, otrzymując nagrodę indywidualną za “Piosenkę o okularnikach” oraz sześć wyróżnień za piosenki: “Białe małżeństwo”, “Czerwony Kapturek”, “Gdzie jest szlagier”, “Kochankowie z ulicy Kamiennej”, “Solo na kontrabasie”, “Ulice wielkich miast”.
Została uznana za czołową przedstawicielkę nowej generacji twórców piosenek i otrzymała propozycję prowadzenia w Polskim Radiu zespołu pod nazwą Radiowe Studio Piosenki. W ciągu 7 lat działalności zespół nagrał i przedstawił w programach Polskiego Radia ponad 500 piosenek, wprowadzając na zawodową estradę późniejsze gwiazdy polskiej piosenki, tej klasy co: Ewa Demarczyk, Maryla Rodowicz, Łucja Prus, Wojciech Młynarski, zespoły Skaldowie i Alibabki, Marek Grechuta, Tadeusz Woźniak czy Kazimierz Grześkowiak.
Równolegle do współpracy z Polskim Radiem autorka tworzyła sztuki i spektakle z piosenkami dla teatrów i telewizji. W grudniu 1963 roku razem z kompozytorem Adamem Sławińskim zaczęła pisać dla Teatru Telewizji cykl programów zatytułowany: “Listy śpiewające”. Pierwszy program “Byle nie o miłości” reżyserował Edward Dziewoński, następne Olga Lipińska. Jej pierwszą sztukę przygotowaną z myślą o zawodowej scenie “Niech no tylko zakwitną jabłonie” wystawił Teatr Ateneum, z którym była związana przez wiele następnych lat. Muzykę do jej piosenek komponowali między innymi: Seweryn Krajewski, Adam Sławiński, Krzysztof Komeda, Andrzej Zieliński, Jacek Mikuła, Katarzyna Gaertner, Zygmunt Konieczny i wielu innych.
Za swoją twórczość otrzymała wiele odznaczeń i wyróżnień. Jest laureatką Nagrody Literackiej ZAiKS-u oraz Nagrody Komitetu ds. RiTV za cykl “Listy śpiewające”. Otrzymała Wieniec Laurowy – główną nagrodę na Festiwalu Teatrów Małych Form w Sarajewie w 1964 roku. W 1965 roku otrzymała Złotą Odznakę ZSP. Jest laureatką kilkunastu nagród i wyróżnień za utwory na festiwalach opolskich. W 1994 roku otrzymała „Prometeusza” – Nagrodę Polskiej Estrady. Pośmiertnie została uhonorowana Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Tekst: Andrzej Baraniak/NEWSRP Zdjęcia: Eugeniusz Jarząbek
Redakcja
