W sobotę 2 maja Chopin Theatre w Chicago zaprasza na wspólne obchody Dnia Polonii – święta 20 milionowej rzeszy polskiej immigracji. Dzień Polonii to święto ustanowione w 2001 r. przez Senat w uznaniu wielowiekowego wkładu Polonii w odzyskiwanie przez Polskę niepodległości. Szczególnie zasłużył się w ustanowieniu tego święta niedawno zmarły Prezes Wspólnoty Polskiej Prof. A. Stelmachowski. Specjalnym gościem będzie Bronisław Wildstein – słynny polski dysydent i publicysta, znany z niezależności, odwagi i polemicznej pasji.
W programie wieczoru: 7:00 Rose & the Rime – sztuka po angielsku, ale również o nas, 8:30 – B. Wildsteina rozmowy z "Małpiarnią" – 10:30 – przyjęcie/zabawa w Chopin Studio. Bilety: $30, $25 studenci.
W niedzielę 3maja o godz. 4:00 Bronisław Wildstein – "Co jest grane, czyli historia powojenna Polski". Spotkanie poprowadzi prof. historii Marek Suszko z Layola University. Podczas obu spotkań autor będzie również podpisywał swój najnowszy bestseller wydawniczy "Dolina nicości".
Bronisław Wildstein (ur. 11 czerwca 1952 r. w Olsztynie) – polski publicysta, dziennikarz, pisarz, od 11 maja 2006 r. do 26 lutego 2007 r. prezes zarządu Telewizji Polskiej. Jego ojciec był lekarzem wojskowym, komendantem szpitala i przedwojennym komunistą. Jego matką była natomiast chłopka i antykomunistka, która po wojnie pomagała byłym akowcom poszukiwanym przez UB.
Gdy miał pięć lat, zachorował na gruźlicę, wobec czego ze względów klimatycznych rodzina Wildsteinów przeniosła się do Przemysła. Trzykrotnie zmieniał liceum ze względu na oceny ze sprawowania. W latach 1971-1980 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, nie ukończył studiów. Działalność opozycyjną rozpoczął na początku studiów, m.in. współpracował z KOR, był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności w 1977 r. i współtworzył NZS w Krakowie.
Emigracja Na fali odwilży w czasie Sierpnia 1980 Wildstein dostał paszport i postanowił wyjechać na Zachód. Wyjechał wraz z żoną do Wiednia. Stan wojenny zastał ich we Francji, gdzie Wildstein był między innymi redaktorem miesięcznika "Kontakt" i korespondentem Radia Wolna Europa.
Praca dziennikarska po 1989 Po powrocie z emigracji w 1989 został szefem publicznego Polskiego Radia Kraków i współpracował z "Gazetą Wyborczą". W latach 1994-1996 był sekretarzem redakcji w "Życiu Warszawy", a następnie wraz z Tomaszem Wołkiem przeniósł się do dziennika "Życie", gdzie do roku 1997 był jego zastępcą. Współpracował z tygodnikiem "Wprost", był felietonistą miesięcznika "Nowe Państwo" i publicystą "Rzeczpospolitej", z której został zwolniony 31 stycznia 2005 r., po aferze związanej z tak zwaną "listą Wildsteina", Chodziło o wyniesienie z Instytutu Pamięci Narodowej indeksu osobowego katalogu dotyczącego inwigilacji obywateli przez służby PRL-u i rozprowadzenie takiej listy. Sam Wildstein argumentował, że chciał w ten sposób przyczynić się do przyspieszenia lustracji w Polsce. Po zwolnieniu z "Rzeczpospolitej" pracował we "Wprost" i prowadził program "Bez autocenzury" w TV Puls.
Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Wolnego Słowa. 11 maja 2006 r. jednogłośnie wybrany przez Radę Nadzorczą na prezesa zarządu TVP. 23 września 2006 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. 26 lutego 2007 r. został odwołany z funkcji Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej S.A. 2 maja 2007 r. w mediach pojawiły się informacje o powrocie Wildsteina do redakcji "Rzeczpospolitej", gdzie miałby pełnić rolę komentatora politycznego. Doniesienia te okazały się prawdziwe. Od 2008 roku ponownie w TVP, gdzie jest autorem i prowadzącym program "Cienie PRL-u". Od 25 września prowadzi w TVP1 autorski program Bronisław Wildstein przedstawia Przyjaźń ze Stanisławem Pyjasem Około roku 1976 został zatrzymany przez SB wraz ze swoimi bliskimi przyjaciółmi: Stanisławem Pyjasem i Lesławem Maleszką. Cała trójka była przesłuchiwana. Jednak tylko Maleszka zdradził funkcjonariuszom Służby Bezpieczeństwa szczegóły swojej i kolegów działalności. Przyznał się im do tego po wyjściu na wolność. Nie powiedział jedynie, że został również tajnym współpracownikiem SB.
7 maja 1977 r. znaleziono ciało martwego Stanisława Pyjasa (został prawdopodobnie zabity przez Służbę Bezpieczeństwa). Jego śmierć miała miejsce tydzień przed Juwenaliami. Przyjaciele Pyjasa wezwali do ich bojkotu. Rozpoczęły się demonstracje i protesty. Studenci pełnili warty honorowe przy klepsydrach Pyjasa zagrożonych zerwaniem przez nieznanych sprawców. Wieczorem 15 maja 1977 r. (na zakończenie Czarnego Marszu, którego pomysłodawcą był Wildstein) pod Wawelem odczytano deklarację zawiązującą Studencki Komitet Solidarności w Krakowie.
Wildstein przez lata dążył do ujawnienia kulis śmierci Stanisława Pyjasa. Był m.in. konsultantem filmu "Gry uliczne" (reż. Krzysztof Krauze), który był oparty na wydarzeniach związanych ze śmiercią jego przyjaciela. Procesował się również z biegłym sądowym, profesorem Zdzisławem Markiem, który w 1977 r. wydał opinię, jakoby Pyjas zabił się spadając ze schodów. Wildstein nazwał go człowiekiem, który skrywa morderców. Proces przegrał. Tymczasem sam Z. Marek nie wiedząc, że jest nagrywany, w rozmowie telefonicznej z dziennikarką na początku lat 90. przyznał, iż "ktoś Pyjasowi dał po mordzie, ale ja nie wiem kto".
W 2001 r. doprowadził do ujawnienia tajnego współpracownika SB o pseudonimie "Ketman". Okazał się nim pracujący już wtedy w "Gazecie Wyborczej" Lesław Maleszka, denuncjujący działania Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie.
Bronisław Wildstein jest autorem wielu szeroko dyskutowanych w Polsce książek, takich jak "O zdradzie i śmierci" (Oficyna Literacka), "Dekomunizacja, której nie było" (Ośrodek Myśli Politycznej, Arcana), "Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością" (Arcana)," Dolina nicości" (Wydawnictwo M). Autor jest również laureatem nagrody Fundacji im. Kościelskich, nagrody im. Andrzeja Kijowskiego (za opowiadanie "Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością") oraz nagrody im. Dariusza Fikusa za 2008 rok w kategorii "twórca w mediach".
Również od 2005 r. Członek Honorowy Stowarzyszenia KoLiber. Zygmunt Dyrkacz
Redakcja
