Redakcja
Świątynie Warszawy
Konsekracji kościoła dokonano w dniu 17 lipca 1701 roku. Zbudowano go pod wezwaniem Matki Bożej Zwycięskiej i świętych Pryma i Felicjana. Poświęcił go bp poznański Mikołaj Święcicki. W ołtarzach znalazły się dzieła S. Czechowicza i J. B. Plerscha. Szczególnym kultem otoczone były relikwie dwóch rzymskich męczenników Pryma i Felicjana, a także przywieziony z Rzymu wizerunek Najświętszej Maryi Panny znany jako Matka Boża Łaskawa Patronka Warszawy. W roku 1834 rosyjscy zaborcy oddali kościół Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W latach 1835-1837 miała miejsce przebudowa i adaptacja kościoła do liturgii prawosławnej. Usunięto wówczas z wnętrza barokowy wystrój, a na wieżach zawieszono dzwony odlane z armat zdobytych w powstaniu listopadowym. Pijarska świątynia została zaadaptowana na sobór Trójcy Świętej – katedrę diecezji warszawskiej i nowogieorgijewskiej. Świątynię zwrócono kościołowi rzymskokatolickiemu w roku 1919 i podniesiono do godności Katedry Wojska Polskiego. 5 lutego, tego samego roku, papież Benedykt XV powołał bpa Stanisława Galla na Biskupa Polowego Wojska Polskiego. W latach 1923-1927 przywrócono pierwotną barokową architekturę wg projektu prof. Oskara Sosnowskiego. W okresie okupacji kościół należał do niemieckich katolików i ich duszpasterzy. Podczas II wojny światowej uległ częściowemu zniszczeniu. Odbudowany w latach 1946–1960 wg projektu Leona Marka Suzina. Następnie przekazany generalnemu dziekanowi Wojska Polskiego. Władze komunistyczne zlikwidowały ordynariat polowy, toteż katedra tylko z nazwy była „polową”. W roku 1991 opublikowano bullę nominacyjną biskupa polowego Wojska Polskiego i dekretów Kongregacji do Spraw Biskupów. Przyczyniło się to do powrotu Ordynariatu Polowego. Świątynia uzyskała status Katedry Polowej Wojska Polskiego pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Znajdująca się dziś w katedrze kaplica katyńska została zbudowana, aby upamiętnić męczeństwo obywateli RP – więźniów i jeńców wojennych, tragicznie zamordowanych w 1940 przez NKWD. Na ołtarzu kaplicy umieszczono obrazek wycięty w drewnie. W kaplicy znajduje się 15 tys. tabliczek, na których widnieją nazwiska ofiar Katynia, Charkowa i Miednoje oraz bezimienne (7 tys.). 15 sierpnia 2010 w kaplicy odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą ofiarom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku. W budowie jest także podziemne muzeum historii Polski – począwszy od Mieszka I do czasów teraźniejszych Muzeum zostanie otwarte 11 listopada 2010. Wejście do muzeum znajdować się będzie przy Kaplicy Katyńskiej. W katedrze znajdują się też drzwi spiżowe, na których umieszczone są najważniejsze sceny bitewne z historii Polski. Nad tabernakulum stoi figura Matki Bożej Królowej Polski, która ocalała podczas wojny. 15 sierpnia 1994 roku bp polowy gen. Sławoj Leszek Głódź okrył ją „płaszczem hetmańskim”. Z tyłu za figurą znajdują się odznaczenia wojskowe, a po prawej stronie organy z drugiej połowy XIX wieku. W roku 2005, na podstawie porozumienia pomiędzy prezydentem m. st. Warszawy i proboszczem katedry polowej WP, rada m. st. Warszawy powołała „Muzeum Ordynariatu Polowego” jako Oddział Muzeum Historycznego m. st. Warszawy. Świątynia ta w krajobrazie Warszawy odgrywała i odgrywa obecnie znaczącą rolę. W tym miejscu upamiętniane są ważne wydarzenia z historii polskiej wojskowości i martyrologii wojennej, tu przez lata gromadzone były pamiątki związane z kapelanami wojskowymi i wybitnymi postaciami związanymi z polskim kościołem. Dzisiaj w katedrze polowej WP p.w. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, matce wszystkich kościołów garnizonowych prowadzi się regularną pracę duszpasterską w szeregach Wojska Polskiego. A ponieważ wojsko służy narodowi, jest to również świątynia, która staje się miejscem ważnych wydarzeń w życiu narodu. Stąd w pierwszych ławach, zwanych w tradycji kolatorskimi, zasiadają dziś często pierwsi włodarze Najjaśniejszej Rzeczypospolitej. Tekst i zdjęcia: Leszek Wątróbski
