Miód – nektar bogów

Niezwykłe właściwości

Pszczoły wytwarzają miód, przetwarzając w przewodzie pokarmowym zniesiony do ula nektar kwiatowy lub niektóre wydzieliny występujące na liściach drzew iglastych lub liściastych (najczęściej lipa), tzw. spadź, za pomocą enzymów i kwasu mrówkowego. Następnie gromadzą go w plastrach, gdzie ulega dojrzewaniu. Aby wytworzyć kilogram miodu, pszczoła musi przysiąść około cztery miliony razy na kwiatach lub liściach.

W zależności od gatunku rośliny, z której pszczoły zbierają nektar, miód ma konsystencję gęstego płynu lub stałą, a barwę od białej, przez jasnożółtą do brunatno-brązowej. Miody różni też zapach i smak. Każdy miód ulega krystalizacji, co jest zjawiskiem normalnym i jedną z oznak jego prawdziwości, nie wpływającym na jego właściwości. A te ostatnie są zaiste zdumiewające. Nic więc dziwnego, że po miód, który jest bardzo łatwo przyswajany przez organizmy, nawet te o bardzo wrażliwych żołądkach, sięgali już starożytni, w tym Egipcjanie. Nazywali go nektarem bogów.

Choć miód nie zawiera zbyt wiele witamin ani mikroelementów, to wykazuje niezwykłe właściwości lecznicze, przede wszystkim bakteriobójcze (zawarte w nim składniki hamują rozwój bakterii, wirusów i grzybów). To dzięki nim stał się jednym z pierwszych naturalnych antybiotyków, które człowiek wykorzystywał do leczenia chorób i ran. Stosowany zapobiegawczo wzmacnia układ odpornościowy. Jako produkt wysokoenergetyczny, który sprzyja regeneracji organizmu i zwiększa wytrzymałość, doskonale sprawdza się w diecie sportowców. Jest doskonałym substytutem białego cukru.

Dzięki unikalnemu składowi znajduje również zastosowanie w kosmetyce, w tym i leczniczej. Doskonale nawilża skórę i zapobiega jej wysuszeniu, podwyższa jej napięcie, czyni ją miękką i gładką, a w przypadku skóry źle ukrwionej i o rozszerzonych porach działa oczyszczająco i leczniczo. W połączeniu z oliwą jest jedną z najlepszych odżywek do włosów.

Kiedy jaki miód?

Różne rodzaje miodów wpływają na różne schorzenia. Poniżej podajemy, kiedy zaleca się stosować jaki miód.

Akacjowy – wpływa kojąco na zaburzenia pracy przewodu trawiennego; wskazany zwłaszcza przy nadkwasocie i zakwaszeniu organizmu; rekomendowany przy cukrzycy i przeziębieniach.

Gryczany – zalecany podczas stanów wyczerpania nerwowego, złamaniach kości (sprzyja tworzeniu się tzw. kostnicy) i problemach z układem krążenia (miażdżycy, nadciśnieniu), a także w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, zwłaszcza nieżytów.

Lipowy – wykazuje właściwości antyseptyczne, uspokajające i przeciwgorączkowe, dlatego zalecany jest przy leczeniu grypy i zapaleniu oskrzeli (łagodzi uporczywy kaszel, w tym nocny), w stanach niepokoju; pomaga przy bezsenności; dla wzmocnienia efektu podaje się go w herbacie z kwiatu lipowego.

Rzepakowy – zalecany przy miażdżycy, niewydolności krążenia, zaburzeniach rytmu serca (wzmacnia mięsień sercowy), przy leczeniu schorzeń płucnych, zaparciach oraz przy schorzeniach wątroby (m.in. infekcjach dróg żółciowych).

Spadziowy – wskazany w chorobach dróg oddechowych, w tym nieżytach, gruźlicy i zapaleniu płuc, zaburzeniach przemiany materii i anemii; posiada właściwości antynowotworowe.

Wielokwiatowy – zalecany przy przewlekłych stanach zapalnych gardła, alergiach, katarze siennym i trudno gojących się ranach.

Wrzosowy – wskazany przy chorobach przewodu moczowego i prostaty (najlepiej z domieszką pyłku), a także jelit.

Miodowa woda

Eksperci zalecają codzienne wypijanie miodo-wego toniku, który dzięki biokatalizatorom powoduje wzrost wartości hemoglobiny we krwi, odtruwając organizm oraz regenerując jego siły fizyczne i umysłowe.

Do połowy szklanki ciepłej wody (temperatura nie wyższa niż 40˚C; w temperaturze wyższej miód traci cenne właściwości) dodać łyżeczkę miodu, dobrze zamieszać i pozostawić na noc. Wypijać zaraz po przebudzeniu.