Z soboty na niedzielę przesuwamy wskazówki zegarków; niestety, śpimy godzinę krócej aż do 4 listopada. Jednak nie wszystkie stany wprowadzają zmianę czasu: znaczna część Arizony, Hawaje oraz terytoria należące do Stanów Zjednoczonych: Wyspy Dziewicze, Portoryko, Guam oraz Samoa Amerykańskie, nie zmieniają czasu.
Z soboty na niedzielę przesuwamy wskazówki zegarków; niestety, śpimy godzinę krócej aż do 4 listopada. Jednak nie wszystkie stany wprowadzają zmianę czasu: znaczna część Arizony, Hawaje oraz terytoria należące do Stanów Zjednoczonych: Wyspy Dziewicze, Portoryko, Guam oraz Samoa Amerykańskie, nie zmieniają czasu.
Zmiany czasu mają spowodować efektywniejsze wykorzystanie światła dziennego. Latem standardowy czas geograficzny jest przesuwany o godzinę do przodu, więc czas aktywności człowieka jest lepiej dopasowany do godzin, w których jest najwięcej światła słonecznego.
Jako pierwszy o potrzebie stosowania czasu letniego pisał Benjamin Franklin. Jednakże humorystyczna wymowa tego artykułu sprawiła, że nie zaczęto się do niej stosować (Franklin postulował, by ludzie wstawali i kładli się spać wcześniej).
Pionierami we wdrożeniu czasu letniego byli Niemcy. Podczas I wojny światowej, 30 kwietnia 1916 przesunęli wskazówki zegara o godzinę w przód, a 1 października 1916 o godzinę w tył. Wkrótce potem i Anglicy zaadaptowali to w swoim kraju. 19 marca 1918 Kongres Stanów Zjednoczonych ustalił podział na strefy czasowe w USA i wprowadził na czas trwania wojny obowiązek stosowania czasu letniego w celu oszczędności paliwa służącego do produkcji energii elektrycznej. Ponownie po przerwie w Stanach w 1966 Kongres uchwalił Uniform Time Act wprowadzając po raz pierwszy w czasie pokoju możliwość korzystania z czasu letniego.
W Polsce zmiana czasu na letni następuje później niż w USA - w ostatnią niedzielę marca.
MB
Redakcja
