Redakcja
Przedstawiciele wszystkich klubów parlamentarnych generalnie pozytywnie ocenili w czwartek poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej z 18 stycznia 1996 roku. Zakłada on, że świadczenia pieniężne z budżetu państwa otrzymywać mają także medaliści igrzysk paraolimpijskich oraz reprezentanci Polski, którzy stawali na podium światowych Igrzysk Głuchych.
Podczas czwartkowego posiedzenia Sejmu projekt zmian opracowany przez podkomisję o zmianie ustawy o kulturze fizycznej w artykule dotyczącym świadczeń z budżetu państwa dla medalistów przedstawił przewodniczący podkomisji poseł Tadeusz Tomaszewski.
Podkomisja zaproponowała, aby systemem świadczeń byli objęci wszyscy medaliści paraolimpijscy i światowych Igrzysk Głuchych, którzy stawali na podium w imprezach rozgrywanych od 1992 roku. Warunkiem otrzymania świadczenia jest zdobycie medalu, ukończenie 40 lat, zakończenie kariery sportowej, posiadanie polskiego obywatelstwa, stałe miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, a także niekaralność za przestępstwa umyślne.
Przyjęty jako granica otrzymywania świadczenia rok 1992 wynika z tego, że dopiero od początku lat dziewięćdziesiątych unormowane zostały zasady rywalizacji sportowców niepełnosprawnych.
Poselski projekt nie objął uczestników Olimpiad Specjalnych, gdyż w tej rywalizacji nie jest prowadzona oficjalna klasyfikacja medalowa.
świadczenia mają być przyznawane przez ministra sportu na wniosek osoby uprawnionej. Jak się ocenia, obecnie wszystkie kryteria uprawniające do ich otrzymania spełniają 43 osoby. Rocznie obciążenia budżetu wynikające z tego tytułu mają wynieść około 1,3 mln złotych, a średnia wysokość - 2380 złotych. Zgodnie z propozycją świadczenia mają być przyznawane dożywotnio, niezależnie od aktualnego statusu finansowego osoby uprawnionej.
W trakcie wystąpień przedstawiciele wszystkich klubów parlamentarnych generalnie poparli poselski projekt. Stwierdzono, że sportowcy niepełnosprawni - medaliści, także powinni posiadać - podobnie jak olimpijczycy - "osłonę" finansową po zakończeniu kariery sportowej.
Do projektu zgłoszono kilka poprawek, dlatego Sejm ponownie skierował go do rozpatrzenia w Komisji Kultury Fizycznej i Sportu. Najwięcej zastrzeżeń posłów budziła propozycja wprowadzenia limitu wieku otrzymywania świadczenia - po ukończeniu 40 roku życia. Sugerowano, aby obniżyć go - tak jak w przypadku medalistów igrzysk olimpijskich - do 35 a nawet 30 roku życia.
Poseł sprawozdawca Tadeusz Tomaszewski poinformował, że projekt konsultowano z Polskim Komitetem Paraolimpijskim. W przypadku sportowców niepełnosprawnych, wielu z nich największe sukcesy osiąga w wieku od 35 do 45 roku życia. Warunkiem otrzymania świadczenia jest zakończenie kariery sportowej; obawiano się, że obniżenie limitu wieku może spowodować, że niektórzy sportowcy niepełnosprawni decydowali by się na szybsze zakończenie kariery po to, aby wcześniej nabyć prawo do świadczenia.
Przedstawiciel Klubu Parlamentarnego Ligi Polskich Rodzin Stanisław Zadora zaproponował wprowadzić do projektu ustawy zapis mówiący o tym, że w przypadku śmierci uprawnionego do świadczenia, jeżeli było ono jedynym źródłem utrzymania dla jego rodziny, przekształcić je w rentę rodzinną.
Kontrowersje wzbudził także zapis mówiący o objęciem świadczeń sportowców, którzy wywalczyli medale w imprezach rozgrywanych dopiero od 1992 roku. Posłowie podkreślali, że pierwsze zawody paraolimpijskie - choć jeszcze nie pod oficjalnym patronatem MKOl - odbyły się w Rzymie w 1960 roku, a Polacy uczestniczą w nich od 1972 roku. Sugerowano, aby świadczeniami objąć medalistów wszystkich igrzysk paraolimpijskich od 1972 roku. Jak się ocenia, w tym przypadku uprawnienia do świadczeń, włącznie z medalistami światowych Igrzysk Głuchych, mogło by nabyć około 230 niepełnosprawnych sportowców.
