Jola Plesiewicz
Zjazd Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej oraz towarzyszące mu sympozjum zatytułowane „Trans-Atlantic Engineering: Challenges and Opportunities” odbyły się w dniach od 23 do 25 października br. w Chicago.
W wydarzeniu wzięli udział polscy i polonijni inżynierowie oraz naukowcy z USA i Kanady, rektorzy uczelni technicznych, instytucji badawczych, przedstawiciele przemysłu, co stworzyło platformę do wymiany doświadczeń, współpracy oraz debat nad rolą inżynierii w dynamicznie zmieniającym się świecie.
Po uroczystym otwarciu sympozjum 23 października, uczestnicy mieli okazję zapoznać się z programem oraz krótkimi wystąpieniami wprowadzającymi: prezesa Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej Andrzeja Nowaka, konsul generalnej RP w Chicago Reginy Jurkowskiej, senator RP Jolanty Hibner – inżyniera, absolwentki Politechniki Warszawskiej oraz Andrzeja Szeptyckiego – wiceministra i podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego.
Po części oficjalnej odbyły się sesje tematyczne. W piątek, 24 października sympozjum odbyło się w Muzeum Polskim w Ameryce.
Pierwsza pełna sesja tematyczna dotyczyła inżynierii infrastrukturalnej i rozwoju zrównoważonego – z uwzględnieniem wyzwań, jakie stoją przed inżynierami w kontekście zmiany klimatu, urbanizacji i cyfryzacji.
Następnie panele były poświęcone m.in.: transferowi technologii i współpracy transatlantyckiej, roli inżyniera-naukowca w gospodarce innowacyjnej, edukacji inżynierskiej i kształceniu przyszłych liderów technicznych.
O historii organizacji i zjazdów Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej opowiedział prezes Andrzej Nowak, z Auburn University w Alabamie.
– Rada Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej zrzesza organizacje techniczne, polonijne w Nowym Jorku, Chicago, Kanadzie, Kalifornii. Jej celem jest propagowanie polskiej myśli inżynierskiej, pomaganie polskim inżynierom, którzy pracują w USA i Kanadzie i ułatwianie współpracy z polskimi instytucjami. Żeby to ułatwić organizujemy co roku zjazdy, od ponad dwudziestu lat. W poprzednim roku spotkaliśmy się w konsulacie w Nowym Jorku, w latach minionych w Toronto, w Montrealu, a jeszcze wcześniej w ambasadzie RP w Waszyngtonie. Zwykle spotykamy się przez trzy dni i formą działania są sesje panelowe, w których dyskutujemy różne tematy inżynierskie: Jak poprawić jakość życia?; Jaki wkład mają w tym inżynierowie polscy?; Jak ułatwić współpracę między kolegami inżynierami pracującymi w Stanach i Kanadzie i w Polsce?
Prezes Andrzej Nowak z dumą podkreślił, że w zacnym gronie uczestników chicagowskiego zjazdu i sympozjum są zarówno profesorowie, jak i ambitni przedstawiciele młodej generacji:
– Mamy dwóch doktorantów, którzy są absolwentami Politechniki Warszawskiej i obecnie są doktorantami na Auburn University w Alabamie. Są bardzo zaangażowani i bardzo pomagają przy organizacji imprezy w Chicago. To jest przyszłe pokolenie inżynierów. Chcielibyśmy, żeby to byli ludzie otwarci, którzy znają zarówno warunki polskie, jak i amerykańskie i będą to wykorzystywać w ułatwianiu przyszłości, kolaboracji, transferu technologii. Ci doktoranci uczestniczą w konferencjach w kraju i w konferencjach amerykańskich zawodowych, także idą na pewno dobrze przygotowani do bycia taką główną siłą programów współpracy.
Aneta Łuszczyńska jest doktorantem pracuje nad badaniem: Jaki wpływ mają obciążenia ciężkich pojazdów na mosty?; Co powoduje, że mosty trwają dłużej lub krócej?; Jaki jest związek między ciężarami pojazdów a mostami?
Rafał Roszczenko zajmuje się analizą bardzo skomplikowanych konstrukcji mostowych dużych kratownic, dużych konstrukcji łukowych. Bardzo zaawansowane prace – opowiadał Andrzej Nowak.
Z uznaniem prezes Andrzej Nowak wypowiadał się o Aleksandrze Radlińskiej, profesorze na Penn State University, uniwersytecie stanowym w Pensylwanii, absolwentce Politechniki Szczecińskiej.
O znaczeniu zjazdu, sympozjum i kluczowych celach do zrealizowania w ramach współpracy naukowo-przemysłowej pomiędzy Diasporą techniczną w Ameryce Północnej a Polską mówili: Maria Kaszyńska, Krzysztof Jóźwik i Mirosław Michael Niedziński.
Maria Kaszyńska z Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, przewodnicząca Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, przewodnicząca Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, pierwsza kobieta na tych stanowiskach:
– Uważam, że sympozja, które są organizowane tutaj przez Radę Polskich Inżynierów w Ameryce są bardzo istotne, ponieważ łączą inżynierów; tych co pracują w Polsce z inżynierami polskiego pochodzenia, którzy są tutaj, w Ameryce. To jest bardzo ważna wymiana pozwalająca ocenić jakie są ograniczenia, jakie przeszkody we współpracy, a także co jest możliwe do osiągnięcia dla nas wspólnie. Dla mnie szczególnie istotne jest – jako, że jestem nauczycielem akademickim – (…) włączenie w to młodych. Otwiera się teraz w Polsce przestrzeń do tego, żeby młodzi ludzie polskiego pochodzenia mogli studiować u nas, a też nasi studenci-absolwenci tutaj przyjeżdżają na doktoraty. Chcielibyśmy, żeby nie tylko (…) były jubileusze, i to wszystko, ale żeby był to dzień dzisiejszy i szersza możliwość wspólnej współpracy i to jest cel naszego zjazdu. Jest to bardzo ważne i bardzo cieszymy się, że możemy tu być, w takim pięknym otoczeniu Muzeum Polskiego w Ameryce, Konsulatu Generalnego. Tu jest Polska. Jest to bardzo ważne dla obu stron.
Krzysztof Jóźwik – rektor Politechniki Łódzkiej, przewodniczący Konferencji Rektorów Polskich Uczelni Technicznych
– Spotkanie dwóch stron Atlantyku. Polaków z jednej strony, którzy mieszkają w Stanach Zjednoczonych i Polaków tych, którzy mieszkają w Polsce. Wymiana poglądów, stwierdzenia, ustalenia, w jaki sposób możemy lepiej współpracować, angażować się we wspólne projekty i promować naukę polską, tu na terenie Ameryki to był główny cel naszego spotkania. Oczywiście wszystkie panele dotyczą poszczególnych zagadnień, które się na to składają, na ten główny cel, co zrobić, żeby Polska nauka była bardziej widoczna tu w Stanach Zjednoczonych.
Michael Niedziński – w latach od 1981 do 2015 prezes Stowarzyszenia Inżynierów Polskich w Chicago
– Głównym celem zjazdu było wdrażanie polskiej myśli technicznej w Stanach Zjednoczonych i odwrotnie, nawiązywanie współpracy między uczelniami polskimi i amerykańskimi oraz ułatwienie przepływu wynikających z tego korzyści do biznesu. Dyskutowaliśmy o pokonywaniu barier dotyczących patentów, braku promocji polskich technologii, o tym, jak rozwiązać sprawę słabych rankingów polskich politechnik. Chcielibyśmy zbliżyć polskie politechniki z amerykańskimi, żeby jak najszybciej doszło między nimi do współpracy i wymiany. Ważnym postanowieniem było wypracowanie strategii, aby przekonać polskich studentów do zdobywania bardziej zaawansowanych stopni naukowych, co daje większe szanse, że te osoby dołączą do elity naukowców. Bez Noblistów są słabe rankingi.
Wieczorem 25 października odbyła się gala jubileuszowa Polish American Engineers Association (PAEA) z okazji 90-lecia jej działalności – co stanowiło doskonałe uzupełnienie wydarzenia.
Prezes Andrzej Nowak podkreślił, że Chicago było ważnym miejscem spotkania nie tylko dlatego, że jest największym skupiskiem Polaków poza Polską:
– Imprezy polonijne organizowane tutaj mają szczególne znaczenie i wymiar. Bardzo chcemy, żeby była współpraca z Chicago, ze środowiskiem inżynierskim tutaj, z organizacją. Stowarzyszenie Polsko-Amerykańskich Inżynierów w Chicago jest aktywnym członkiem Rady Polskich Inżynierów w Ameryce Północnej – jest to naturalne miejsce, żeby się spotykać – powiedział prezes Nowak.
Tekst i zdjęcia: Jola Plesiewicz
[email protected]
