Redakcja
Uroczystości Triduum Paschalnego w parafii św. Władysława
Chicago (Inf. wł.) – Wielki Tydzień dla wierzących i praktykujących katolików, a szczególnie Polaków tutaj na obczyźnie, to szczególny okres koronujący obchody roku liturgicznego. W polonijnych parafiach odbywają się uroczystości Triduum Paschalnego Męki i Zmartwychwstania Pańskiego. W parafii św. Władysława, tak jak w wielu innych parafiach polonijnych, uroczystości rozpoczęła Msza Wieczerzy Pańskiej odprawiona przez księdza proboszcza Jacka Wronę w asyście miejscowych duszpasterzy. W nabożeństwie sprawowanym dla upamiętnienia ustanowienia Eucharystii i kapłaństwa uczestniczyła liczna rzesza wiernych. W tym gronie obecni byli przedstawiciele organizacji polonijnych, z działaczami Związku Klubów Polskich oraz Stowarzyszenia Ofiar Katynia i Smoleńska.
Czytana podczas czwartkowych nabożeństw Ewangelia przypomina o tym, jak Jezus przed wieczerzą umył uczniom nogi. Tak jak na pamiątkę tego wydarzenia Ojciec Święty podczas uroczystości w Watykanie obmywa kardynałom nogi, tak obrządek ten jest praktykowany w wielu polskich parafiach, kiedy po homilii kapłan umywa nogi parafianom. Przypomina to prawdę, że wszelkie przewodzenie w Kościele powinno odbywać się w duchu służby bliźniemu. Po zakończeniu nabożeństwa Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz, przy którym była sprawowana Najświętsza Ofiara, stoi obnażony i pusty
W drugim dniu Triduum nie sprawuje się Eucharystii. W kościołach trwa spowiedź, adoruje się Pana Jezusa, odbywają się nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Późnym popołudniem rozpoczynają się najważniejsze obrzędy Wielkiego Piątku – Liturgia Męki Pańskiej. Składa się ona z trzech części: Liturgii Słowa, adoracji Krzyża i obrzędów Komunii. Wszystko zaczyna się nietypowo. Ministranci i kapłani wychodzą w ciszy do ołtarza. Nie poprzedza ich dzwonek, nie śpiewa się żadnej pieśni.
Prawdę o tym, że po trzech dniach Jezus Chrystus zmartwychwstał udowodniając, że nadzieje w Nim pokładane nie były daremne i że obietnica zmartwychwstania dla wszystkich wierzących jest prawdziwa, przeżywamy podczas Liturgii Wigilii Paschalnej celebrowanej w Wielką Sobotę. Wśród polskich wiernych poprzedzona jest ona zwyczajem święcenia w świątyniach pokarmów, które wierni przynoszą do kościoła w przyozdobionych koszyczkach.
To, co w tym dniu najważniejsze, rozpoczyna się wieczorem. Na Liturgię Wielkiej Soboty oprócz Liturgii Słowa i Eucharystii składa się jeszcze Liturgia Światła i Liturgia Chrzcielna. Celebracja rozpoczyna się przed kościołem, gdzie do rozpalonego ogniska podchodzą kapłani i służba liturgiczna. Tu następuje poświęcenie ognia. Z zapalonym paschałem procesja wchodzi do nieoświetlonego kościoła. Mrok jest już przezwyciężony. A gdy kapłan po dojściu do ołtarza trzeci raz pokazuje światło Chrystusa, zapalają się wszystkie światła. Liturgia Słowa jest wyjątkowo rozbudowana. Może się składać na nią aż dziewięć czytań ukazujących historię zbawienia. Udział w owocach zmartwychwstania Pana Jezusa, jakim dla wierzących jest życie wieczne zapewnić możemy poprzez przyjęcie sakramentu chrztu świętego. Do tych treści nawiązuje Liturgia Chrzcielna. Dawniej większość chrześcijan w tej właśnie chwili przyjmowała chrzest. Obecnie odbywa się poświęcenie wody, którą wierni zabierają do domów. Po błogosławieństwie wody, najczęściej odnawiane są przyrzeczenia chrzcielne i wierni modlą się za tych, którzy przyjmują ten sakrament.
Uroczystości Dnia Zmartwychwstania Pańskiego najczęściej rozpoczyna procesja prowadzona przez kapłana idącego pod baldachimem i niosącego monstrancję z Panem Jezusem. Poprzedza ona poranną Mszę świętą, która w wielu polonijnych parafiach w Chicago sprawowana była wcześnie rano, w wielu przypadkach o godzinie piątej.
Tekst i zdjęcia:
Andrzej Baraniak/NEWSRP
(Zdjęcia dostępne na stronie: www.newsrp.smugmug.com)
