Kongres stał się również platformą współpracy pomiędzy różnymi scenami, umożliwiając promocję ich osiągnięć na szerszym forum oraz umacniając więzi między artystami i zespołami artystycznymi. Tegoroczne obchody zorganizowane zostały w Art Gallery Kafe w Wood Dale oraz w siedzibie Paderewski Symphony Orchestra w Chicago. Po każdym ze spektakli odbywały się spotkania artystów z widownią, umożliwiające nawiązanie bezpośredniego dialogu między twórcami a odbiorcami.
W piątkowy wieczór, 19 września, w Art Gallery Kafe odbyło się uroczyste otwarcie VII Kongresu Teatru Polskiego w Chicago. W imieniu dyrektorów Kongresu Teatru Polskiego licznie zgromadzonych miłośników Melpomeny powitał Andrzej Krukowski, dyrektor Teatru Naszego. Po zapoznaniu zebranych z kongresowymi propozycjami zaprosił do obejrzenia spektaklu „Furia”, autorstwa Katarzyny Janiszewskiej z Niemiec, której na scenie towarzyszył Jan Nykiel.
.
O kobiecej, sile i wolności
Spektakl „Furia” Katarzyny Janiszewskiej wprowadza widza w świat kobiecych doświadczeń, emocji i codziennych zmagań. Autorka podejmuje interpretację mitu Minotaura, zręcznie wplatając w swoją analizę idee jungowskiego anima i animus, postacie literackie Sinobrodego oraz Fausta, a także wątki literatury feministycznej. Aktorzy, Kobieta – Katarzyna Janiszewska – oraz Mężczyzna – Jan Nykiel – skrywający twarz pod maską Minotaura, tworzą na scenie portret wielowarstwowy: raz są spokojni, wyciszeni, innym razem – dynamiczni, agresywni i gniewni, balansując między introspekcją a sceniczną ofensywą, nie popadając w banał ani przesadę. Oszczędna i minimalistyczna scenografia, pozwala skupić uwagę widza na bohaterach jednocześnie podkreślając tajemniczość oraz surowość przedstawienia. Dynamiczny taniec, intrygująca muzyka i przekaz multimedialny potęgują emocje, współgrają z ruchem scenicznym, czyniąc widowisko pełnym ekspresji i symboliki.
Pamiętniki Adama i Ewy
Teatr przy Stoliku im. Alicji Szymankiewicz przedstawił premierę spektaklu „Pamiętniki Adama i Ewy”, opartego na dziele Marka Twaina. W rolach głównych wystąpili cenieni polonijni aktorzy: Monika Kulas i Bogdan Łańko, zaś oprawę muzyczną przygotował Andrzej Dylewski. Chociaż tekst przedstawienia cechuje się lekkością i ironią, odnajdujemy w nim głębsze refleksje na temat miłości, relacji międzyludzkich oraz różnic w postrzeganiu świata przez kobiety i mężczyzn. Spektakl zostanie ponownie zaprezentowany w tym sezonie teatralnym – tym razem na scenie PASO.
Mariola Świetlicka
Kongresowe propozycje w AGK zamknął występ Marioli Świetlickiej solistki zespołu Retro Singers z Londynu. W programie „Powróćmy jak za dawnych lat”, w wypełnionej po brzegi sali solistka zaprezentowała najsłynniejsze utwory epoki lat 20. i 30, które przeniosły widzów w świat wieczornych balów, eleganckich kabaretów i niepowtarzalnej atmosfery międzywojennego świata. Mariola Świetlicka zawita do Chicago, tym razem z zespołem Retro Singers w przyszłym roku.
Pracowite warsztaty
W sobotę, 20 września, w PASO odbyły się cieszące się dużym zainteresowaniem warsztaty aktorskie i dziennikarskie. Pod okiem Mateusza Deskiewicza – aktora teatralnego i musicalowego, solisty Teatru Muzycznego w Gdyni – uczestnicy rozwijali swoje umiejętności w zakresie m.in. ruchu scenicznego, pracy nad rolą i improwizacji. W innym pomieszczeniu odbyło się szkolenie dla dziennikarzy, które prowadził Piotr Wyszomirski, krytyk teatralny i felietonista. Młodzi dziennikarze oraz osoby zajmujące się mediami społecznościowymi uczyli się analizy spektaklu, komentowania i pisania, a także nawiązywali nowe kontakty z ludźmi o podobnych zainteresowaniach
Gala z ważną nagrodą
Uroczystą galę w PASO poprowadzili Monika Kulas, Bogdan Łańko i Julita Mroczkowska. Wśród gości po raz pierwszy na Kongresie obecna była Regina Jurkowska, konsul generalna Rzeczypospolitej Polskiej w Chicago. Dziękując za zaproszenie konsul podkreśliła rolę, jaką Kongres Teatru spełnia w popularyzacji polskiej kultury integrując polonijne środowisko artystyczne. Bogdan Łańko wyraził wdzięczność sponsorom i patronom wydarzenia, wśród których znaleźli się m.in. Konsulat RP w Chicago, Senat RP, „Dziennik Związkowy” oraz Pakamera Chicago, i których wsparcie i zaangażowanie umożliwiły organizację Kongresu. Tradycyjnie uhonorowano także pamięć tych, którzy w minionym roku odeszli do „Teatru Niebiańskiego”, a wśród nich są m.in.: Elżbieta Zającówna, Andrzej Kiesz, Andrzej Piekarski i Krzysztof Arsenowicz”. Nie żegnano ich minutą ciszy, lecz w sposób, który sami cenili najbardziej – gromkimi, brawami na stojąco. Gospodarze gali przypomnieli zebranym ważniejsze propozycje artystyczne, który dla Polonii w ostatnim roku przygotowali aktorzy i artyści zespołów: Teatr Nasz, Teatr im Alicji Szymankiewicz, Teatr Scena Polonia pod dyrekcją Kingi Modjeskiej, Warsztaty Teatralne Little Stars Agaty Palecznej, Bocian – kabaret, teatr i scena poezji i prozy, Teatr przy Stoliku im Alicji Szymankiewicz pod dyrekcją Moniki Kulas, Teatr Podhalan, Wydawnictwo Evergreen i Paderewski Symphony Orchestra. Przedstawione relacje z wydarzeń minionego sezonu jednoznacznie potwierdzają, że kultura polonijna w Chicago rozwija się dynamicznie, a artyści nieustannie zaskakują swoją energią i nowatorskimi pomysłami.
Kulminacyjnym punktem wieczoru było wręczenie nagrody uznaniowej artystycznemu małżeństwu, kierującym Akademią Muzyki PaSO – Barbarze Bilszcie i Wojciechowi Niewrzołowi – za ich długotrwałe zaangażowanie w działalność artystyczną i edukacyjną, otwartość na innowacyjne przedsięwzięcia oraz stworzenie wyjątkowej przestrzeni spotkań dla sztuk i artystów. Laudację o przyznaniu nagrody odczytała Aldona Olchowska. W trakcie uroczystości Julia Chrząszcz wykonała Preludium deszczowe Fryderyka Chopina. Miłym akcentem gali był przekaz medialny z pozdrowieniami skierowany do uczestników Kongresu przez byłą prezes Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) za Granicą Irenę Delmar.
Chaplin nie zawsze na wesoło
Ostatnim wydarzeniem wieczoru był spektakl „Być jak Charlie Chaplin”. Oparty na scenariuszu Piotra Wyszomirskiego, napisany współczesnym językiem monodram, konfrontuje osobę i twórczość Chaplina z kondycją dzisiejszego aktora. Kreacja Mateusza Deskiewicza, który tańczy, śpiewa, wzrusza, rozśmiesza i prowokuje do refleksji nie jest zwykłym odwzorowaniem Chaplina, ale jego autorską reinterpretacją – pojawia się w niej krytyka absurdów dzisiejszej rzeczywistości, również też aktualnej, polskiej. Finałowa scena, z motywem legendarnej mowy Chaplina z „Dyktatora”, zostawia widzów z refleksją o roli sztuki i sile słowa.
Bogaty i interesujący program wydarzeń, znakomici goście oraz różnorodne propozycje repertuarowe sprawiają, że Kongres Teatru zyskuje coraz większą popularność i już na stałe wpisał się w kalendarz polonijnych wydarzeń kulturalnych. Po oficjalnym zakończeniu VII Kongresu Teatru, dyrektor Teatru Naszego, Andrzej Krukowski, powiedział naszej gazecie, że przebieg tegorocznej edycji, jej program i repertuar spotkały się z bardzo pozytywnym odbiorem widzów. Podkreślił, że dobór spektakli okazał się szczególnie trafny, co przynosi satysfakcję i spokój wynikający z dobrze wykonanej pracy. Jednocześnie stanowi to dla zespołu źródło inspiracji i motywacji do dalszej działalności, o czym świadczy fakt, że już trwają prace nad repertuarem przyszłorocznych spotkań.
Tekst i zdjęcia: Andrzej Moniuszko
