W El Paso w Teksasie w wieku 89 lat zmarł Francis Casimir Kajencki. Francis był drugim z pięciorga dzieci Antoniego i Antoniny (z domu Staszewska) Kajenckich, zamieszkałych w Erie, Pensylwanii. Antoni i Antonina przykładali ogromną wagę do edukacji jako jeden ze sposobów społecznego awansu swych dzieci – Edwarda, Francisa, Stephena, Sophie i Louise.
Francis osiągał znakomite wyniki w nauce i sporcie uczęszczając do polonijnych szkół parafialnych, a następnie wstępując w 1933 r. do Bishop Gannons Cathedral Preparatory School. Szkoła ta świetnie przygotowała go do studiów na Akademii Wojskowej w West Point, gdzie trafił po zakończeniu służby w oddziałach Gwardii Narodowej Pensylwanii. Akademię Wojskową ukończył w styczniu 1943 r., a następnie walczył w bitwach II wojny światowej na Pacyfiku. Po zakończeniu działań wojennych, w 1947 r. rozpoczął uczestnictwo w realizacji upadającego programu pocisków zdalnie sterowanych. Dzięki wsparciu dowództwa wojsk lądowych w 1949 r. ukończył inżynierię na University of Southern California. Stacjonując w Fort Bliss w Teksasie uczył oficerów i żołnierzy walki przy użyciu pocisków zdalnie sterowanych i obrony przeciwlotniczej. Po 17 latach szkolenia personelu wojskowego i dowodzenia szeregiem nowych systemów obrony rakietowej Francis Kajencki otrzymał stopień pułkownika i zmienił charakter swojej służby – został oficerem informacyjnym.
W latach 1966-67 na University of Wisconsin w Madison studiował dziennikarstwo, by później, przez dwa lata, pełnić służbę w charakterze głównego oficera informacyjnego w dowództwie NATO na południowo-wschodnią Europę w Izmirze w Turcji. W 1969 r. wrócił do Stanów Zjednoczonych przyjmując na siebie identyczne obowiązki w Okręgu Wojskowym w Waszyngtonie D.C., Ostatecznie został awansowany na zastępcę szefa informaccji w Departamencie Wojsk Lądowych. Przeszedł na emeryturę w 1973 r. po odsłużeniu w wojsku 34 lat.
Przez całą służbę otrzymał szereg odnaczeń i wyróżnień – Legion of Meritt, dwukrotnie Meritorius Service Medal, Army General Staff Badge, Asiatic-Paciffic Campaign Medal, Commendation Medal, Peresidential Distinguished Unit Citation, National Defense Service Medal, Phillipine Liberation Ribbon, American Defense Service Medal, American Campaign Medal, World II Victory Medal i Army Occupation Medal.
Wkrótce po przejściu w stan spoczynku płk Kajencki uzyskał na George Mason University kolejny tytuł – został magistrem historii. Powrócił do El Paso, rozpoczynając karierę badacza-historyka i pisarza. Jako historyk wojskowości został autorem dziewięciu książek, których głównym wątkiem jest wkład polskich bohaterów i imigrantów w dobrobyt i historię Ameryki. Po pedantycznych badaniach napisał książki o wojskowej służbie generałów Tadeusza Kościuszki i Kazimierza Pułaskiego oraz działaniach Legionu Pułaskiego.
Biografia Tadeusza Kościuszki autorstwa płk. Kajenckiego w 2001 r. została wyróżniona nagrodą Międzynarodowej Komisji ds. Historii Wojskowości. Pod koniec swej płodnej kariery pisarskiej, przy pogarszającym się stanie zdrowia płk Kajencki opublikował swą ostatnią książkę: "Zdrada Ameryki: Franklin Roosevelt oddaje Polskę w niewolę komunizmu".
Płk Kajencki, oddany obrońca polskości, był założycielem i prezesem przez dwie kadencje Grupy 3155 Związku Narodowego Polskiego w El Paso. Ponadto był założycielem i dyrektorem Southwest Polonia Press, polonijnego wydawnictwa w El Paso.
22 czerwca 2005 r. płk Kajencki został uhonorowany przez Ambasadę RP w Waszyngtonie uroczystym bankietem oraz medalem w uznaniu swych zasług dla kultury i literatury polskiej i amerykańskiej.
Płk Kajencki zostanie pochowany z honorami wojskowymi 16 października br. na Cmentarzu Narodowym w Arlington. Prof. dr Zbigniew Kruszewski
Redakcja
