35 lat pracy Aliny Szymczyk na niwie kultury ludowej

„Jestem z was i z wami…”

Analizując zawarte w tomiku wiersze prof. Braun pisze, że pierwszą z tych stacji jest modlitwa, a drugą Polska. Te dwie stacje położone są na głównym poetyckim szlaku, a z nich rozchodzą się linie mniejsze, które oplatają i przenikają w różnych kierunkach cały tom.

Słowa profesora Brauna znakomicie oddają sens i przesłanie nie tylko samej poezji, której Alina Szymczyk jest autorką, ale także całego jej zaangażowania w pracy na szeroko pojętej niwie kultury ludowej, której w „Wietrznym Mieście” od piętnastu lat możemy być naocznymi świadkami.

O tym wzajemnym przenikaniu się zarówno samych form wyrazu artystycznego, jak i przeplataniu różnych postaci działalności artystycznej, której głównym mottem jest kultura ludowa, jej wartości i znaczenie w historii polskiego narodu i państwa, potrzebie jej kultywowania bez względu na miejsce zamieszkania lub pobytu, mogli się przekonać uczestnicy jubileuszu 35-lecia pracy Aliny Szymczyk na niwie kultury ludowej, który szesnastego grudnia odbył się w Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago.

Publiczność mogła wysłuchać licznych wierszy, zarówno tych ze wspomnianego tomiku, jak i kilkunastu poprzednich, obejrzeć namalowane przez bohaterkę wieczoru obrazy lub podziwiać prawdziwe perełki rękodzieła artystycznego, do których z pewnością można zaliczyć wyplatane własnoręcznie wieńce dożynkowe, czy też wreszcie poczytać scenariusze widowisk o charakterze patriotycznym i ludowym, napisane na niezliczoną ilość reżyserowanych przez bohaterkę spektakli, które w minionych latach wyszły spod jej pióra.

O dokonaniach autorskich, również tych organizacyjnych (Alina Szymczyk jest również założycielką Teatru Ludowego „Rzepicha” i Zrzeszenia Literatów Polskich im. Jana Pawła II) mówili między innymi: duchowy opiekun środowiska artystycznego ojciec Jerzy Karpiński, koledzy po piórze, Władysław Panasiuk i Jan Kopeć, oraz realizatorzy jubileuszu z aktorem Stanisławem Wojciechem Malcem i z koleżankami i kolegami z „Rzepichy” oraz Zrzeszenia. Na bogaty dorobek jubilatki składają się dwa okresy, polski związany z ziemią sandomierską i chicagowski.

Alina Szymczyk urodziła się na Lubelszczyźnie, gdzie spędziła najpiękniejsze lata swojego życia. Z wykształcenia jest animatorem kultury, instruktorem teatru, choreografem. Z zamiłowania folklorystka, poetka i malarka. Przez 20 lat pracowała w placówkach upowszechniania kultury w Grębowie, a potem w Baranowie Sandomierskim. Społecznie pracowała w “Scenie Ludowej”, należała do korespondencyjnego klubu pisarzy “Okolice” w Warszawie, klubu niezależnych poetów “Liberum Arbitrum” w Tarnowie. Brała udział w ogólnopolskich konfrontacjach artystycznych „Sceny Ludowej” w Jeleniej Górze i Nowej Hucie, gdzie była kierownikiem artystycznym i reżyserem. Należała do krajowego „Klubu Kabaretów Wiejskich”, gdzie pełniła funkcję wiceprezesa zarządu. Prowadziła ćwierć i pół finały oraz koncert galowy ogólnopolskiego przeglądu kabaretów wiejskich w Chełmie. Prowadziła międzywojewódzki przegląd zespołów, teatrów i kapel „O pawie pióro i gliniany dzbanek”, organizowany przez Wojewódzki Dom Kultury w Tarnowie, międzywojewódzkie dożynki w Radomyślu koło Tarnowa oraz wiele imprez o różnym zasięgu.

Była pomysłodawczynią i realizatorką ogólnopolskiego festiwalu „Dziecko w Folklorze”, który w latach 1992 – 1996 odbywał się w Baranowie Sandomierskim.

Jest autorką monografii: “Baranów i okolice”, “Baranowskie jubileusze “. Redagowała i w cyklu miesięcznym wydawała zeszyty kulturalno-społeczne pod tytułem  “Echo gminy“. Do tej pory wydała siedem tomików poezji: „Wiersze’’, Kraków 1990,”Do światła i cienia”, Tuchów 1991, „Krzyk drzewa”, Tarnobrzeg 1993, ”Pieśni synogarlicy”, Związek Literatów Polskich w Poznaniu 1996, ”Wędrowiec z Księgi Stworzenia”, ZLP Poznań1998, „Dom wspomnień”, 2010 Świętokrzyskie Towarzystwo Kulturalne i najnowsza pozycja wydany nakładem ARS pro MEMORIA tomik  „Z pędzącego pociągu życia” – From the rushing train of life”.

Jej wiersze zostały zamieszczone w kilkunastu wydaniach zbiorowych. Znajdują się między innymi w antologiach poezji: „Mini słownik biograficzny Polskich Współczesnych Poetów Religijnych”, „A Duch wieje kędy chce”, „Witraże niepokoju”, „Polska poetów”, „Kształt miłości”, „ Chicagowscy poeci Janowi Pawłowi II”, „Powroty”, „Czy może być inaczej”, „Spojrzenie”, „Bez złudzeń” oraz najnowszym almanachu chicagowskich poetów „Droga do światła”. Jej utwory były publikowane na łamach prasy polskiej i polonijnej oraz prezentowane w polonijnych programach radiowych.

Pisze teksty piosenek, scenariusze na różne uroczystości patriotyczno-religijne (Dzień Niepodległości, Dzień Wojska Polskiego, Dożynki, Jasełka, Męka Pańska), reżyseruje widowiska i sama w nich występuje. Jest autorką wielu relacji z wydarzeń kulturalnych publikowanych na łamach prasy polonijnej. Przez 10 lat współpracowała z programem „O nas i dla nas” Sylwestra Skóry, gdzie opowiadała o tradycjach, obrzędach i zwyczajach ludowych. Za dewizę swojego życiowego i artystycznego postępowania przyjęła głoszenie prawdy, bez względu na to, jak i kto ją odbierze.

Ta prawda zawarta jest w jej twórczości, co potwierdza we wspomnianej na wstępie recenzji prof. Braun pisząc: W wielu wierszach brzmi tęsknota za utraconym rajem dzieciństwa, za krajem pochodzenia, ziemią znajomą. W jej twórczości uporczywie powracają wspomnienia, ale również uporczywie ponawiane są próby przebicia się poezją przez codzienność taką, jaka jest, bowiem zanurzona refleksją poetycką w Polskę, Alina Szymczyk jest przy tym w pełni świadoma, że żyje i pisze: „Na obcej ziemi”, gdzie „ptaki śpiewają tylko sobie, a ludzie liczą zmęczone godziny”. Dlatego jej poezja współbrzmi z nostalgią za tym, co było kiedyś i gdzieś, odczuwaną przez tak wielu, ale zarazem jest zrozumiała dla tych, którzy skoncentrowani są na tym, co teraz i tutaj. Staje się wyrazicielką losu emigranta. Są różne modele i typy emigranta. Są ludzie, którzy żyją w rozdarciu, rozdwojeniu pomiędzy krajem pochodzenia i krajem osiedlenia. Są ci, którzy nie potrafią, a nawet nie chcą zbudować nowego życia na nowej ziemi, tak są obezwładnieni utratą życia przeszłego w kraju ojczystym. Są ci, którzy starają się odciąć od przeszłości, łącznie z celowym i brutalnym odcięciem się od ojczystego języka. Są i ci, którzy poprzez emigrację stają się bogatsi, bowiem nie wyrzekając się dawnej miłości rozbudzają w sobie nową miłość. Alina Szymczyk staje się wyrazicielką ich wszystkich, mówi w imieniu emigrantów. Rozdartym i zagubionym łagodnie podpowiada, że można znaleźć pokój kochając i przeszłość, i teraźniejszość, i „tam”, i „tu”. Zagniewanym na stary kraj i polszczyznę przypomina o uzdrawiającym pięknie polskiej mowy, dawnych widoków i ludzi, którzy już odeszli. Pogodzonym z emigracyjnym losem i czerpiącym z niego nową siłę mówi: jestem z was i z wami – napisał profesor Braun.

Bohaterka jubileuszu za swoją pracę w Polsce została nagrodzona przez Ministra Kultury i Sztuki odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Jej piętnastoletni wkład w tworzenie polonijnej kultury również zasługuje na uznanie.

Tekst i zdjęcia:

AB/NEWSRP

(Zdjęcia dostępne są na stronie: www.newsrp.smugmug.com)